14 lutego 1942 roku, rozkazem Naczelnego Wodza, Związek Walki Zbrojnej (ZWZ) został przekształcony w Armię Krajową (AK). Jej komendantem został gen. Stefan Rowecki „Grot”.
Armia Krajowa była największą, konspiracyjną organizacją wojskową w okupowanej przez Niemców Europie. Stanowiła integralną część Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie i podlegała Naczelnemu Wodzowi.
Zalążkiem do stworzenia AK stała się powołana w nocy z 26 na 27 września 1939 r., tuż przed kapitulacją Warszawy, Służba Zwycięstwu Polski. Jej dowódcą został gen. Michał Karaszewicz-Tokarzewski. SZP została następnie przekształcona w Związek Walki Zbrojnej (ZWZ) z komendantem, gen. Kazimierzem Sosnkowskim, który przedostał się do Francji po kampanii wrześniowej. W związku z tym, że dowodzenie organizacją spoza kraju powodowało wiele trudności, po kapitulacji Francji
w czerwcu 1940 r., Naczelny Wódz przesłał depeszę na podstawie której mianował ówczesnego płk. Stefana Roweckiego zastępcą komendanta z prawem podejmowania pilnych decyzji w razie braku kontaktu z rządem emigracyjnym.
Decyzja gen. Sikorskiego z 14 lutego 1942 r. podnosiła rangę AK do krajowych sił zbrojnych, w której skład weszli wszyscy żołnierze będący w czynnej służbie wojskowej. Dane dotyczące liczebności Armii Krajowej są nieścisłe, najpewniej armia liczyła od 100 do 200 tys. żołnierzy. AK działała na terenach II Rzeczpospolitej, okupowanych przez III Rzeszę i Związek Sowiecki.
Stefan Rowecki „Grot” pozostał komendantem Armii Krajowej do 30 czerwca 1943 r., do momentu aresztowania przez Gestapo, na skutek działalności agentów wewnątrz struktur AK. Jego następcą został gen. Tadeusz Komorowski „Bór”.